Resumo de We Are The Noise Between Stations

Samenvatting<<Wij zijn het gedruis tussen zenders>>Een filosofische verkenning van het werk van David Byrne, op het kruispunt van de massamedia, conceptuele kunsten performance-theaterIn 1952 schreef John Cage zijn Imaginary Landscape No. 4, Een compositie voor twaalf radio?s. Tijdens dit muziekstuk van vier minuten werd elke radio bespeeld door twee musici die de tot in detail uitgewerkte compositie uitvoerden: één om de afstemknop te bedienen, en één voor volume- en toonregeling. Deze musici waren, in de woorden van Cage, ?vissers op geluidsvangst?. Ieder geluid dat zij opvingen was welkom, muziekprogramma?s en andere uitzendingen evenzeer als storingen, ruis en stilte.Zulke uitvoeringen nodigden het publiek uit om op een andere manier te gaan luisteren, met een open oor voor de diversiteit en de complexiteit die ons omringt. Zijn artistieke en didactische pleidooi voor ?polyattentiveness?, een veelzijdige oplettendheid die zichzelf niet bij voorbaat stilistische grenzen stelt, heeft grote invloed uitgeoefend op ieder artistiek gebied. Zijn werk en ideeën vormen daarom een goede leidraad voor dit onderzoek naar het werk van David Byrne.?We Are The Noise Between Stations? is een overzicht van het uitgebreide en heel diverse werk van de New Yorkse kunstenaar David Byrne (1952), met nadruk op de conceptuele en theoretische achtergrond van dat werk. Byrne heeft een uitgebreid en zeer heterogeen oeuvre gemaakt. In de jaren '70 en '80 werd Byrne wereldberoemd als zanger en artistiek leider van de popgroep Talking Heads; daarnaast werkte hij samen met vooraanstaande kunstenaars als theatermaker Robert Wilson, beeldend kunstenaar Joseph Kosuth, theatergroepen Mabou Mines en de Wooster Group, componist Brian Eno en vele anderen. Byrne regisseerde films en een antropologische documentaire, werkte mee aan theaterprojecten, hij exposeert fotowerk, maakt kunstboeken, werkt als curator van exposities en beheert een eigen muzieklabel, Luaka Bop, dat de wereldwijde diversiteit van dehedendaagse popmuziek wil laten horen.Byrne gebruikt geen van deze kunstvormen als middel voor individuele expressie, maar maakt steeds een 'Gesamtkunstwerk', een ontmoetingsplaats van uitneleopende vormen van artistieke representatie. En hoewel zijn werk functioneert in de populaire massamedia, waar ieder product, of het nu een filmscript is, een videoclip of een top 40-liedje, moet voldoen aan strenge formele eisen van eenheid en herkenbaarheid, slaagt Byrne er vaak in om toch methoden toe te passen die zijn ontwikkeld in de conceptuele kunst en in het performance-theater. Juist in de vermaaksindustrie, waar aan conventies angstvallig wordt vastgehouden, is hij erin geslaagd te experimenteren met de geldende mimetische conventies. Hij heeft bovendien gebruik gemaakt van een breed scala van artisteke methodesen wetenschappelijke inzichten om een reflexief perspectief te ontwikkelen op kunst en representatie in de breedste zin van het woord.

Resumos Relacionados